گفتش: میشه اسامی خاصی را در یه کتاب رمز گذاری کرد !؟
گفت: میخواهی ببینی که آیا اسامی 14 معصوم ص/س/ع در قران کریم
به چه روشهایی ممکنه مخفی شده باشه !؟
یه مثال !
1 - یه تعدادی از تکرارهای 14 تایی قران رو پیدا کن !
2- به حروف مقادیر عددی نسبت بده !
مثلا شماره هر حرف در جدول الفباء .
3- مکان شروع عبارت را هر نتیجه جستجو را بر حسب حرف یا کلمه پیدا کن !
4 - آیا این عدد با شماره حرف معصوم خاص رابطه خاص دارد !؟
5- دستور 3 و 4 را برای همه موارد تکرار کن .
6 - دستور 2 تا 5 را برای تکرارهای دیگر انجام بده .
7- موارد 1 تا 6 را با کامپیوتر و سوپر کامپیوتر انجام بده .
ان شاء الله موفق میشیم .
آیا ممکن است کلمات و عبارات در قرآن کریم از لحاظ تعداد تکرار خصوصًا تکرارهای خاص –
مانند تکرارهای 12 و 14گانه آن، بدون علت و بدون اشاره به عترت (12 امام و 14 معصوم ص/س/ع ) آمده باشند !؟
آیا دلایل روایی، حدیثی، عقلی، عرفی، منطقی، علمی و غیره در تایید و یا در رد آن علل وجود دارد !؟
آیا در تاریخ اسلام و مذاهب عامه و خاصه، کسی آمار مذکور را جمع آوری و یا مورد تحقیق قرار داده است !؟
آیا 365 "یوم" مهمند ولی هزاران تکرار 12 و 14 تایی اشاره نیستند !؟
نتیجه جستجو برای «مولا» : ۱۸ مورد در ۱۴ آیه یافت شد :
: چند " مولا " ی مثبت و حق دارد !؟
(۱) بَلِ اللَّهُ مَوْلَاکُمْ وَهُوَ خَیْرُ النَّاصِرِینَ ﴿آل‌عمران:
١٥٠﴾ :: (آنها
تکیه‌گاه شما نیستند،) بلکه ولی و سرپرست شما، خداست؛ و او بهترین یاوران است. (۳:
۱۵۰)
(۲) یَدْعُو لَمَن
ضَرُّهُ أَقْرَبُ مِن نَّفْعِهِ لَبِئْسَ الْمَوْلَىٰ وَلَبِئْسَ الْعَشِیرُ
﴿الحج: ١٣﴾
او
کسی را می‌خواند که زیانش از نفعش نزدیکتر است؛ چه بد مولا و یاوری، و چه بد مونس و
معاشری! (۲۲: ۱۳)
(۳) ثُمَّ رُدُّوا
إِلَى اللَّهِ مَوْلَاهُمُ الْحَقِّ أَلَا لَهُ الْحُکْمُ وَهُوَ
أَسْرَعُ الْحَاسِبِینَ ﴿الأنعام: ٦٢﴾
سپس
(تمام بندگان) به سوی خدا، که مولای حقیقی آنهاست، بازمی‌گردند. بدانید که حکم و داوری،
مخصوص اوست؛ و او، سریعترین
حسابگران است! (۶: ۶۲)
(۴) یَوْمَ لَا
یُغْنِی مَوْلًى عَن مَّوْلًى شَیْئًا وَلَا هُمْ یُنصَرُونَ ﴿الدخان: ٤١﴾
روزی
که هیچ دوستی کمترین کمکی به دوستش نمی‌کند، و از هیچ‌سو یاری نمی‌شوند؛ (۴۴: ۴۱)
(۵) قَدْ فَرَضَ اللَّهُ
لَکُمْ تَحِلَّةَ أَیْمَانِکُمْ وَاللَّهُ مَوْلَاکُمْ وَهُوَ الْعَلِیمُ الْحَکِیمُ
﴿التحریم: ٢﴾
خداوند
راه گشودن سوگندهایتان را (در این گونه موارد) روشن ساخته؛ و خداوند مولای شماست و
او دانا و حکیم است. (۶۶: ۲)
(۶) قُل لَّن یُصِیبَنَا
إِلَّا مَا کَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا وَعَلَى اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ
الْمُؤْمِنُونَ ﴿التوبة: ٥١﴾
بگو:
«هیچ حادثه‌ای برای ما رخ نمی‌دهد، مگر آنچه خداوند برای ما نوشته و مقرّر داشته است؛
او مولا (و سرپرست) ماست؛ و مؤمنان باید تنها بر خدا توکّل کنند!» (۹: ۵۱)
(۷) ذَٰلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَى الَّذِینَ آمَنُوا وَأَنَّ الْکَافِرِینَ لَا
مَوْلَىٰ لَهُمْ ﴿محمد: ١١﴾
این
برای آن است که خداوند مولا و سرپرست کسانی است که ایمان آوردند؛ امّا کافران مولایی
ندارند! (۴۷: ۱۱)
(۸) وَإِن تَوَلَّوْا
فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَوْلَاکُمْ نِعْمَ الْمَوْلَىٰ وَنِعْمَ النَّصِیرُ ﴿الأنفال: ٤٠﴾
و
اگر سرپیچی کنند، بدانید (ضرری به شما نمی‌رسانند؛) خداوند سرپرست شماست! چه سرپرست
خوبی! و چه یاور خوبی! (۸: ۴۰)
(۹) فَالْیَوْمَ لَا
یُؤْخَذُ مِنکُمْ فِدْیَةٌ وَلَا مِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا مَأْوَاکُمُ النَّارُ
هِیَ مَوْلَاکُمْ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿الحدید: ١٥﴾
پس
امروز نه از شما فدیه‌ای پذیرفته می‌شود، و نه از کافران؛ و جایگاهتان آتش است و همان
سرپرستتان می‌باشد؛ و چه بد جایگاهی است! (۵۷: ۱۵)
(۱۰) هُنَالِکَ تَبْلُو
کُلُّ نَفْسٍ مَّا أَسْلَفَتْ وَرُدُّوا إِلَى اللَّهِ مَوْلَاهُمُ الْحَقِّ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا کَانُوا یَفْتَرُونَ
﴿یونس: ٣٠﴾ :: در آن جا، هر کس عملی را که قبلاً انجام داده است، می‌آزماید. و همگی بسوی
«اللّه» -مولا و سرپرستِ حقیقی خود- بازگردانده می‌شوند؛ و چیزهایی را که بدروغ همتای خدا قرار داده
بودند، گم و نابود می‌شوند! (۱۰: ۳۰)
(۱۱) إِن تَتُوبَا
إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُکُمَا وَإِن تَظَاهَرَا عَلَیْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِیلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِینَ
وَالْمَلَائِکَةُ بَعْدَ ذَٰلِکَ ظَهِیرٌ
﴿التحریم:
٤﴾ :: اگر
شما (همسران پیامبر) از کار خود توبه کنید (به نفع شماست، زیرا) دلهایتان از حق منحرف
گشته؛ و اگر بر ضدّ او دست به دست هم دهید، (کاری از پیش نخواهید برد) زیرا خداوند یاور
اوست و همچنین جبرئیل و مؤمنان صالح، و فرشتگان بعد از آنان پشتیبان اویند. (۶۶: ۴)
(۱۲) وَضَرَبَ اللَّهُ
مَثَلًا رَّجُلَیْنِ أَحَدُهُمَا أَبْکَمُ لَا یَقْدِرُ عَلَىٰ شَیْءٍ وَهُوَ کَلٌّ
عَلَىٰ مَوْلَاهُ أَیْنَمَا یُوَجِّههُّ لَا یَأْتِ بِخَیْرٍ هَلْ یَسْتَوِی هُوَ
وَمَن یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَهُوَ عَلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿النحل: ٧٦﴾ :: خداوند مثالی (دیگر) زده است:
دو نفر را، که یکی از آن دو، گنگ مادرزاد است؛ و قادر بر هیچ کاری نیست؛ و سربار صاحبش
می‌باشد؛ او را در پی هر کاری بفرستد، خوب انجام نمی‌دهد؛ آیا چنین انسانی، با کسی
که امر به عدل و داد می‌کند، و بر راهی راست قرار دارد، برابر است؟! (۱۶: ۷۶)
(۱۳) لَا یُکَلِّفُ
اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا لَهَا مَا کَسَبَتْ وَعَلَیْهَا مَا اکْتَسَبَتْ
رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِینَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ
عَلَیْنَا إِصْرًا کَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلَا
تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا أَنتَ مَوْلَانَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ
الْکَافِرِینَ ﴿البقرة: ٢٨٦﴾
خداوند
هیچ کس را، جز به اندازه تواناییش، تکلیف نمی‌کند. (انسان،) هر کار (نیکی) را انجام
دهد، برای خود انجام داده؛ و هر کار (بدی) کند، به زیان خود کرده است. (مؤمنان می‌گویند:)
پروردگارا! اگر ما فراموش یا خطا کردیم، ما را مؤاخذه مکن! پروردگارا! تکلیف سنگینی بر ما قرار
مده، آن چنان که (به خاطر گناه و طغیان،) بر کسانی که پیش از ما بودند، قرار دادی! پروردگارا! آنچه طاقت تحمل آن را نداریم،
بر ما مقرّر مدار! و آثار گناه را از ما بشوی! ما را ببخش و در رحمت خود قرار ده! تو
مولا و سرپرست مایی، پس ما را بر جمعیّت کافران، پیروز گردان! (۲: ۲۸۶)
(۱۴) وَجَاهِدُوا
فِی اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ هُوَ اجْتَبَاکُمْ وَمَا جَعَلَ عَلَیْکُمْ فِی الدِّینِ
مِنْ حَرَجٍ مِّلَّةَ أَبِیکُمْ إِبْرَاهِیمَ هُوَ سَمَّاکُمُ الْمُسْلِمِینَ مِن قَبْلُ
وَفِی هَٰذَا لِیَکُونَ الرَّسُولُ شَهِیدًا عَلَیْکُمْ وَتَکُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى
النَّاسِ فَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَاعْتَصِمُوا بِاللَّهِ هُوَ مَوْلَاکُمْ فَنِعْمَ الْمَوْلَىٰ وَنِعْمَ النَّصِیرُ ﴿الحج: ٧٨﴾
:: و در راه خدا جهاد کنید، و حقّ جهادش
را ادا نمایید! او شما را برگزید، و در دین (اسلام) کار سنگین و سختی بر شما قرار ندارد؛ از آیین پدرتان ابراهیم پیروی
کنید؛ خداوند شما را در کتابهای پیشین و در این کتاب آسمانی «مسلمان» نامید، تا پیامبر گواه بر شما باشد، و شما گواهان
بر مردم! پس نماز را برپا دارید، و زکات را بدهید، و به خدا تمسّک جویید، که او مولا و سرپرست شماست! چه مولای خوب، و چه
یاور شایسته‌ای! (۲۲: ۷۸)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
آیا میدانید و باور میکنید و لذت می برید و ... که تمامی موارد فوق و صدها
و حتی هزاران مورد دیگر با مضامین خاص، فقط 12 و 14 بار تکرار شده اند !!!؟؟؟
لطفًا و حتمًا خودتان در آدرسهای ذیل جزییات بیشتر را تحقیق نمایید تا به مرحله یقین برسید، ان شاء الله.
آیا ممکن است کلمات و عبارات در قرآن کریم از لحاظ چیدمان
و یا تعداد تکرار خصوصًا تکرارهای خاص – مانند تکرارهای 12 و 14گانه آن،
بدون علت و بدون اشاره به عترت (12 امام و 14 معصوم ص/س/ع ) آمده باشند !؟
آیا دلایل قرآنی، روایی، حدیثی، عقلی، عرفی، منطقی، علمی، فلسفی و غیره
در تایید و یا در رد آن علل وجود دارد !؟
آیا در تاریخ اسلام و مذاهب عامه و خاصه، کسی آمار مذکور را
جمع آوری و یا مورد تحقیق قرار داده است !؟
آیا تعداد خاص برخی آیات و مثلًا 365 "یوم" مهم هستند
ولی هزاران تکرار 12 و 14 تایی مهم و اشاره نیستند !؟
گفتش: اگه مجنون مثلًا 12 یا 14 تا !!! لیلی داشت !
و می خواست که
تعداد و نامشون رو مخفی کنه
البته برای روز مبادا !
چکار باید می کرد !؟
گفت: لابلای حرف هاش،
چه حرفهای عادی و معمولی خودش !
به خانواده و دوستان و دیگران !
چه در
امر و نهی هایش !
چه برای کارهای خوبی که دیگران باید بکنند !
چه برای کارهای بدی که دیگران نباید بکنند !
و و و و و و
تعداد اون کار ها رو !
و یا تعداد تکرار اون ها رو !
یا تعداد برخی ویژگیهای اونها رو !
سعی میکرد 12 تا 14 تا باشه !
راستی !
این یه کلک خوبیه ! مگه نه !!!
آیا میدانید و باور میکنید و لذت می برید و ... که
صدها و حتی هزاران عبارات قرآن با مضامین خاص اسلامی و ولایی،
فقط 12 و 14 بار تکرار شده اند !!!؟؟؟
لطفًا و حتمًا خودتان در آدرسهای ذیل جزییات بیشتر را تحقیق نمایید
تا به مرحله بالاتری از یقین برسید، ان شاء الله.
نتیجه جستجو برای «"*ذی ال*"!"الذی
الیه"!یوذی»: ۱۴ مورد در ۱۳ آیه یافت
شد.
جزئیات جستجو : وَذِی الْقُرْبَىٰ / وَبِذِی الْقُرْبَىٰ
/ ذِی الْقُرْبَىٰ / وَلِذِی الْقُرْبَىٰ / ذِی الْعَرْشِ / ذِی الْقَرْنَیْنِ /
ذِی الذِّکْرِ / ذِی الطَّوْلِ / ذِی الْجَلَالِ
/ ذِی الْمَعَارِجِ / ذِی الْأَوْتَادِ
(۱) وَفِرْعَوْنَ
ذِی الْأَوْتَادِ
﴿الفجر: ١٠﴾ :: و فرعونی که قدرتمند و شکنجه‌گر بود، (۸۹: ۱۰)
(۲) مِّنَ اللَّهِ
ذِی الْمَعَارِجِ
﴿المعارج: ٣﴾ :: از سوی خداوند ذی المعارج [= خداوندی که فرشتگانش بر آسمانها صعود و عروج
می‌کنند]! (۷۰: ۳)
(۳) ذِی قُوَّةٍ عِندَ
ذِی الْعَرْشِ
مَکِینٍ ﴿التکویر: ٢٠﴾ :: که صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش، مقام والائی دارد!
(۸۱: ۲۰)
(۴) تَبَارَکَ اسْمُ
رَبِّکَ ذِی الْجَلَالِ
وَالْإِکْرَامِ ﴿الرحمن: ٧٨﴾ :: پربرکت و زوال‌ناپذیر است نام پروردگار صاحب جلال و بزرگوار تو!
(۵۵: ۷۸)
(۵) بِسْمِ اللَّهِ
الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ ص وَالْقُرْآنِ ذِی الذِّکْرِ ﴿ص: ١﴾ :: ص، سوگند به قرآنی که دارای ذکر است (که این کتاب،
معجزه الهی است). (۳۸: ۱)
(۶) وَیَسْأَلُونَکَ
عَن ذِی الْقَرْنَیْنِ قُلْ سَأَتْلُو عَلَیْکُم مِّنْهُ ذِکْرًا ﴿الکهف:
٨٣﴾
و از تو درباره
«ذو القرنین» می‌پرسند؛ بگو: «بزودی بخشی از سرگذشت او را برای شما بازگو خواهم کرد.»
(۱۸: ۸۳)
(۷) قُل لَّوْ کَانَ
مَعَهُ آلِهَةٌ کَمَا یَقُولُونَ إِذًا لَّابْتَغَوْا إِلَىٰ ذِی الْعَرْشِ سَبِیلًا
﴿الإسراء: ٤٢﴾
بگو: «اگر
آنچنان که آنها می‌گویند با او خدایانی بود، در این صورت، (خدایان) سعی می‌کردند راهی
به سوی (خداوند) صاحب عرش پیدا کنند.» (۱۷: ۴۲)
(۸) غَافِرِ الذَّنبِ
وَقَابِلِ التَّوْبِ شَدِیدِ الْعِقَابِ ذِی الطَّوْلِ
لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ إِلَیْهِ الْمَصِیرُ ﴿غافر: ٣﴾
خداوندی که
آمرزنده گناه، پذیرنده توبه، دارای مجازات سخت، و صاحب نعمت فراوان است؛ هیچ معبودی
جز او نیست؛ و بازگشت (همه شما) تنها بسوی اوست. (۴۰: ۳)
(۹) إِنَّ اللَّهَ
یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ وَإِیتَاءِ ذِی الْقُرْبَىٰ وَیَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنکَرِ
وَالْبَغْیِ یَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ﴿النحل: ٩٠﴾
خداوند به عدل و احسان و بخشش
به نزدیکان فرمان می‌دهد؛ و از فحشا و منکر و ستم، نهی می‌کند؛ خداوند به شما اندرز
می‌دهد، شاید متذکّر شوید! (۱۶: ۹۰)
(۱۰) وَإِذْ أَخَذْنَا
مِیثَاقَ بَنِی إِسْرَائِیلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا
وَذِی الْقُرْبَىٰ
وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینِ وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ
وَآتُوا الزَّکَاةَ ثُمَّ تَوَلَّیْتُمْ إِلَّا قَلِیلًا مِّنکُمْ وَأَنتُم مُّعْرِضُونَ
﴿البقرة: ٨٣﴾
و (به یاد
آورید) زمانی را که از بنی اسرائیل پیمان گرفتیم که جز خداوند یگانه را پرستش نکنید؛
و به پدر و مادر و نزدیکان و یتیمان و بینوایان نیکی کنید؛ و به مردم نیک بگویید؛ نماز
را برپا دارید؛ و زکات بدهید. سپس (با اینکه پیمان بسته بودید) همه شما -جز عده کمی-
سرپیچی کردید؛ و (از وفای به پیمان خود) روی‌گردان شدید. (۲: ۸۳)
(۱۱) وَاعْلَمُوا
أَنَّمَا غَنِمْتُم مِّن شَیْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ
وَالْمَسَاکِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ إِن کُنتُمْ آمَنتُم بِاللَّهِ وَمَا أَنزَلْنَا
عَلَىٰ عَبْدِنَا یَوْمَ الْفُرْقَانِ یَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ وَاللَّهُ عَلَىٰ
کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿الأنفال: ٤١﴾
بدانید هرگونه
غنیمتی به دست آورید، خمس آن برای خدا، و برای پیامبر، و برای ذی‌القربی و یتیمان و
مسکینان و واماندگان در راه (از آنها) است، اگر به خدا و آنچه بر بنده خود در روز جدایی
حق از باطل، روز درگیری دو گروه (باایمان و بی‌ایمان) [= روز جنگ بدر] نازل کردیم،
ایمان آورده‌اید؛ و خداوند بر هر چیزی تواناست! (۸: ۴۱)
(۱۲) مَّا أَفَاءَ
اللَّهُ عَلَىٰ رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَىٰ فَلِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ
وَالْمَسَاکِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ کَیْ لَا یَکُونَ دُولَةً بَیْنَ الْأَغْنِیَاءِ
مِنکُمْ وَمَا آتَاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاکُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا وَاتَّقُوا
اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿الحشر: ٧﴾
آنچه را خداوند
از اهل این آبادیها به رسولش بازگرداند، از آن خدا و رسول و خویشاوندان او، و یتیمان
و مستمندان و در راه ماندگان است، تا (این اموال عظیم) در میان ثروتمندان شما دست به
دست نگردد! آنچه را رسول خدا برای شما آورده بگیرید (و اجرا کنید)، و از آنچه نهی کرده
خودداری نمایید؛ و از (مخالفت) خدا بپرهیزید که خداوند کیفرش شدید است! (۵۹: ۷)
(۱۳) وَاعْبُدُوا
اللَّهَ وَلَا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئًا وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا وَبِذِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ
وَالْمَسَاکِینِ وَالْجَارِ ذِی الْقُرْبَىٰ وَالْجَارِ الْجُنُبِ وَالصَّاحِبِ بِالْجَنبِ
وَابْنِ السَّبِیلِ وَمَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ مَن کَانَ
مُخْتَالًا فَخُورًا ﴿النساء: ٣٦﴾
و خدا را بپرستید!
و هیچ‌چیز را همتای او قرار ندهید! و به پدر و مادر، نیکی کنید؛ همچنین به خویشاوندان
و یتیمان و مسکینان، و همسایه نزدیک، و همسایه دور، و دوست و همنشین، و واماندگان در
سفر، و بردگانی که مالک آنها هستید؛ زیرا خداوند، کسی را که متکبر و فخر فروش است،
(و از ادای حقوق دیگران سرباز می‌زند،) دوست نمی‌دارد. (۴: ۳۶)
نتیجهٔ جستجو برای «"*ص*ب*ر* علی*"»: ۱۴ مورد در ۱۴ آیه یافت شد.
جزئیات جستجو
نَّصْبِرَ عَلَىٰ / أَصْبَرَهُمْ عَلَى / فَصَبَرُوا عَلَىٰ / وَلَنَصْبِرَنَّ عَلَىٰ / تَصْبِرُ عَلَىٰ / فَاصْبِرْ عَلَىٰ / وَاصْطَبِرْ عَلَیْهَا / وَالصَّابِرِینَ عَلَىٰ / صَبَرْنَا عَلَیْهَا / وَاصْبِرْ عَلَىٰ / وَاصْبِرُوا عَلَىٰ / اصْبِرْ عَلَىٰ
=========================================================
(۱) وَکَیْفَ تَصْبِرُ عَلَىٰ مَا لَمْ تُحِطْ بِهِ خُبْرًا ﴿الکهف: ٦٨﴾
و چگونه می‌توانی در برابر چیزی که از رموزش آگاه نیستی شکیبا باشی؟! (۱۸: ۶۸)
(۲) وَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا یَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِیلًا ﴿المزمل: ١٠﴾
و در برابر آنچه (دشمنان) می‌گویند شکیبا باش و بطرزی شایسته از آنان دوری گزین! (۷۳: ۱۰)
(۳) اصْبِرْ عَلَىٰ مَا یَقُولُونَ وَاذْکُرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَیْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ ﴿ص: ١٧﴾
در برابر آنچه می‌گویند شکیبا باش، و به خاطر بیاور بنده ما داوود صاحب قدرت را، که او بسیار توبه‌کننده بود! (۳۸: ۱۷)
(۴) وَانطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَاصْبِرُوا عَلَىٰ آلِهَتِکُمْ إِنَّ هَٰذَا لَشَیْءٌ یُرَادُ ﴿ص: ٦﴾
سرکردگان آنها بیرون آمدند و گفتند: «بروید و خدایانتان را محکم بچسبید، این چیزی است که خواسته‌اند (شما را گمراه کنند)! (۳۸: ۶)
(۵) فَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ ﴿ق: ٣٩﴾
در برابر آنچه آنها می‌گویند شکیبا باش، و پیش از طلوع آفتاب و پیش از غروب تسبیح و حمد پروردگارت را بجا آور، (۵۰: ۳۹)
(۶) أُولَٰئِکَ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَىٰ وَالْعَذَابَ بِالْمَغْفِرَةِ فَمَا أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ ﴿البقرة: ١٧٥﴾
اینان، همانهایی هستند که گمراهی را با هدایت، و عذاب را با آمرزش، مبادله کرده‌اند؛ راستی چقدر در برابر عذاب خداوند، شکیبا هستند!! (۲: ۱۷۵)
(۷) وَأْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَیْهَا لَا نَسْأَلُکَ رِزْقًا نَّحْنُ نَرْزُقُکَ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَىٰ ﴿طه: ١٣٢﴾
خانواده خود را به نماز فرمان ده؛ و بر انجام آن شکیبا باش! از تو روزی نمی‌خواهیم؛ (بلکه) ما به تو روزی می‌دهیم؛ و عاقبت نیک برای تقواست! (۲۰: ۱۳۲)
(۸) إِن کَادَ لَیُضِلُّنَا عَنْ آلِهَتِنَا لَوْلَا أَن صَبَرْنَا عَلَیْهَا وَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ... ﴿الفرقان: ٤٢﴾
اگر ما بر پرستش خدایانمان استقامت نمی‌کردیم، بیم آن می‌رفت که ما را گمراه سازد! امّا هنگامی که عذاب الهی را ببینند، بزودی می‌فهمند … (۲۵: ۴۲)
(۹) یَا بُنَیَّ أَقِمِ الصَّلَاةَ وَأْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَانْهَ عَنِ الْمُنکَرِ وَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا أَصَابَکَ ... ﴿لقمان: ١٧﴾
پسرم! نماز را برپا دار، و امر به معروف و نهی از منکر کن، و در برابر مصایبی که به تو می‌رسد شکیبا باش که این از کارهای مهمّ است! (۳۱: ۱۷)
(۱۰) الَّذِینَ إِذَا ذُکِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَالصَّابِرِینَ عَلَىٰ مَا أَصَابَهُمْ ... ﴿الحج: ٣٥﴾
همانها که چون نام خدا برده می‌شود، دلهایشان پر از خوف (پروردگار) می‌گردد؛ و شکیبایان در برابر مصیبتهایی که به آنان می‌رسد؛ … (۲۲: ۳۵)
(۱۱) وَمَا لَنَا ... وَقَدْ هَدَانَا سُبُلَنَا وَلَنَصْبِرَنَّ عَلَىٰ مَا آذَیْتُمُونَا... ﴿ابراهیم: ١٢﴾
و چرا بر خدا توکّل نکنیم، با اینکه ما را به راه‌های (سعادت) رهبری کرده است؟! و ما بطور مسلّم در برابر آزارهای شما صبر خواهیم … (۱۴: ۱۲)
(۱۲) فَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ ... ﴿طه: ١٣٠﴾
پس در برابر آنچه می‌گویند، صبر کن! و پیش از طلوع آفتاب، و قبل از غروب آن؛ تسبیح و حمد پروردگارت را بجا آور؛ … (۲۰: ۱۳۰)
(۱۳) وَلَقَدْ کُذِّبَتْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِکَ فَصَبَرُوا عَلَىٰ مَا کُذِّبُوا ... ﴿الأنعام: ٣٤﴾
پیش از تو نیز پیامبرانی تکذیب شدند؛ و در برابر تکذیبها، صبر و استقامت کردند؛ … (۶: ۳۴)
(۱۴) وَإِذْ قُلْتُمْ یَا مُوسَىٰ لَن نَّصْبِرَ عَلَىٰ طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا ... ﴿البقرة: ٦١﴾
و (نیز به خاطر بیاورید) زمانی را که گفتید: «ای موسی! هرگز حاضر نیستیم به یک نوع غذا اکتفا کنیم! … (۲: ۶۱)