«"*ذی ال*"!"الذی الیه"!یوذی»: ۱۴ مورد در ۱۳ آیه

نتیجه جستجو برای «"*ذی ال*"!"الذی الیه"!یوذی»:  ۱۴ مورد در ۱۳ آیه یافت شد.
 جزئیات جستجو : وَذِی الْقُرْبَىٰ / وَبِذِی الْقُرْبَىٰ / ذِی الْقُرْبَىٰ / وَلِذِی الْقُرْبَىٰ / ذِی الْعَرْشِ / ذِی الْقَرْنَیْنِ /

ذِی الذِّکْرِ / ذِی الطَّوْلِ / ذِی الْجَلَالِ / ذِی الْمَعَارِجِ / ذِی الْأَوْتَادِ
  (۱) وَفِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتَادِ ﴿الفجر: ١٠﴾ :: و فرعونی که قدرتمند و شکنجه‌گر بود، (۸۹: ۱۰)
  (۲) مِّنَ اللَّهِ ذِی الْمَعَارِجِ ﴿المعارج: ٣﴾ :: از سوی خداوند ذی المعارج [= خداوندی که فرشتگانش بر آسمانها صعود و عروج می‌کنند]! (۷۰: ۳)
  (۳) ذِی قُوَّةٍ عِندَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿التکویر: ٢٠﴾ :: که صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش، مقام والائی دارد! (۸۱: ۲۰)
  (۴) تَبَارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ ﴿الرحمن: ٧٨﴾ :: پربرکت و زوال‌ناپذیر است نام پروردگار صاحب جلال و بزرگوار تو! (۵۵: ۷۸)
  (۵) بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ ص وَالْقُرْآنِ ذِی الذِّکْرِ ﴿ص: ١﴾ :: ص، سوگند به قرآنی که دارای ذکر است (که این کتاب، معجزه الهی است). (۳۸: ۱)
  (۶) وَیَسْأَلُونَکَ عَن ذِی الْقَرْنَیْنِ  قُلْ سَأَتْلُو عَلَیْکُم مِّنْهُ ذِکْرًا ﴿الکهف: ٨٣﴾
و از تو درباره «ذو القرنین» می‌پرسند؛ بگو: «بزودی بخشی از سرگذشت او را برای شما بازگو خواهم کرد.» (۱۸: ۸۳)
  (۷) قُل لَّوْ کَانَ مَعَهُ آلِهَةٌ کَمَا یَقُولُونَ إِذًا لَّابْتَغَوْا إِلَىٰ ذِی الْعَرْشِ سَبِیلًا ﴿الإسراء: ٤٢﴾
بگو: «اگر آنچنان که آنها می‌گویند با او خدایانی بود، در این صورت، (خدایان) سعی می‌کردند راهی به سوی (خداوند) صاحب عرش پیدا کنند.» (۱۷: ۴۲)
  (۸) غَافِرِ الذَّنبِ وَقَابِلِ التَّوْبِ شَدِیدِ الْعِقَابِ ذِی الطَّوْلِ  لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ إِلَیْهِ الْمَصِیرُ ﴿غافر: ٣﴾
خداوندی که آمرزنده گناه، پذیرنده توبه، دارای مجازات سخت، و صاحب نعمت فراوان است؛ هیچ معبودی جز او نیست؛ و بازگشت (همه شما) تنها بسوی اوست. (۴۰: ۳)
  (۹) إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ وَإِیتَاءِ ذِی الْقُرْبَىٰ وَیَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنکَرِ وَالْبَغْیِ یَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ﴿النحل: ٩٠﴾
خداوند به عدل و احسان و بخشش به نزدیکان فرمان می‌دهد؛ و از فحشا و منکر و ستم، نهی می‌کند؛ خداوند به شما اندرز می‌دهد، شاید متذکّر شوید! (۱۶: ۹۰)
  (۱۰) وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَ بَنِی إِسْرَائِیلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا وَذِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینِ وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ ثُمَّ تَوَلَّیْتُمْ إِلَّا قَلِیلًا مِّنکُمْ وَأَنتُم مُّعْرِضُونَ ﴿البقرة: ٨٣﴾
و (به یاد آورید) زمانی را که از بنی اسرائیل پیمان گرفتیم که جز خداوند یگانه را پرستش نکنید؛ و به پدر و مادر و نزدیکان و یتیمان و بینوایان نیکی کنید؛ و به مردم نیک بگویید؛ نماز را برپا دارید؛ و زکات بدهید. سپس (با اینکه پیمان بسته بودید) همه شما -جز عده کمی- سرپیچی کردید؛ و (از وفای به پیمان خود) روی‌گردان شدید. (۲: ۸۳)
  (۱۱) وَاعْلَمُوا أَنَّمَا غَنِمْتُم مِّن شَیْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ إِن کُنتُمْ آمَنتُم بِاللَّهِ وَمَا أَنزَلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا یَوْمَ الْفُرْقَانِ یَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ وَاللَّهُ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿الأنفال: ٤١﴾
بدانید هرگونه غنیمتی به دست آورید، خمس آن برای خدا، و برای پیامبر، و برای ذی‌القربی و یتیمان و مسکینان و واماندگان در راه (از آنها) است، اگر به خدا و آنچه بر بنده خود در روز جدایی حق از باطل، روز درگیری دو گروه (باایمان و بی‌ایمان) [= روز جنگ بدر] نازل کردیم، ایمان آورده‌اید؛ و خداوند بر هر چیزی تواناست! (۸: ۴۱)
  (۱۲) مَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَىٰ رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَىٰ فَلِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ کَیْ لَا یَکُونَ دُولَةً بَیْنَ الْأَغْنِیَاءِ مِنکُمْ وَمَا آتَاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاکُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿الحشر: ٧﴾
آنچه را خداوند از اهل این آبادیها به رسولش بازگرداند، از آن خدا و رسول و خویشاوندان او، و یتیمان و مستمندان و در راه ماندگان است، تا (این اموال عظیم) در میان ثروتمندان شما دست به دست نگردد! آنچه را رسول خدا برای شما آورده بگیرید (و اجرا کنید)، و از آنچه نهی کرده خودداری نمایید؛ و از (مخالفت) خدا بپرهیزید که خداوند کیفرش شدید است! (۵۹: ۷)
  (۱۳) وَاعْبُدُوا اللَّهَ وَلَا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئًا وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا وَبِذِی الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینِ وَالْجَارِ ذِی الْقُرْبَىٰ وَالْجَارِ الْجُنُبِ وَالصَّاحِبِ بِالْجَنبِ وَابْنِ السَّبِیلِ وَمَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ مَن کَانَ مُخْتَالًا فَخُورًا ﴿النساء: ٣٦﴾
و خدا را بپرستید! و هیچ‌چیز را همتای او قرار ندهید! و به پدر و مادر، نیکی کنید؛ همچنین به خویشاوندان و یتیمان و مسکینان، و همسایه نزدیک، و همسایه دور، و دوست و همنشین، و واماندگان در سفر، و بردگانی که مالک آنها هستید؛ زیرا خداوند، کسی را که متکبر و فخر فروش است، (و از ادای حقوق دیگران سرباز می‌زند،) دوست نمی‌دارد. (۴: ۳۶)

«"*ص*ب*ر* علی*"»: ۱۴ مورد در ۱۴ آیه

نتیجهٔ جستجو برای «"*ص*ب*ر* علی*"»:  ۱۴ مورد در ۱۴ آیه یافت شد.

جزئیات جستجو

نَّصْبِرَ عَلَىٰ / أَصْبَرَهُمْ عَلَى / فَصَبَرُوا عَلَىٰ / وَلَنَصْبِرَنَّ عَلَىٰ / تَصْبِرُ عَلَىٰ / فَاصْبِرْ عَلَىٰ / وَاصْطَبِرْ عَلَیْهَا / وَالصَّابِرِینَ عَلَىٰ / صَبَرْنَا عَلَیْهَا / وَاصْبِرْ عَلَىٰ / وَاصْبِرُوا عَلَىٰ / اصْبِرْ عَلَىٰ

=========================================================

  (۱) وَکَیْفَ تَصْبِرُ عَلَىٰ مَا لَمْ تُحِطْ بِهِ خُبْرًا ﴿الکهف: ٦٨﴾

و چگونه می‌توانی در برابر چیزی که از رموزش آگاه نیستی شکیبا باشی؟! (۱۸: ۶۸)

  (۲) وَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا یَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِیلًا ﴿المزمل: ١٠﴾

و در برابر آنچه (دشمنان) می‌گویند شکیبا باش و بطرزی شایسته از آنان دوری گزین! (۷۳: ۱۰)

  (۳) اصْبِرْ عَلَىٰ مَا یَقُولُونَ وَاذْکُرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَیْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ ﴿ص: ١٧﴾

در برابر آنچه می‌گویند شکیبا باش، و به خاطر بیاور بنده ما داوود صاحب قدرت را، که او بسیار توبه‌کننده بود! (۳۸: ۱۷)

  (۴) وَانطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَاصْبِرُوا عَلَىٰ آلِهَتِکُمْ إِنَّ هَٰذَا لَشَیْءٌ یُرَادُ ﴿ص: ٦﴾

سرکردگان آنها بیرون آمدند و گفتند: «بروید و خدایانتان را محکم بچسبید، این چیزی است که خواسته‌اند (شما را گمراه کنند)! (۳۸: ۶)

  (۵) فَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ ﴿ق: ٣٩﴾

در برابر آنچه آنها می‌گویند شکیبا باش، و پیش از طلوع آفتاب و پیش از غروب تسبیح و حمد پروردگارت را بجا آور، (۵۰: ۳۹)

  (۶) أُولَٰئِکَ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَىٰ وَالْعَذَابَ بِالْمَغْفِرَةِ فَمَا أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ ﴿البقرة: ١٧٥﴾

اینان، همانهایی هستند که گمراهی را با هدایت، و عذاب را با آمرزش، مبادله کرده‌اند؛ راستی چقدر در برابر عذاب خداوند، شکیبا هستند!! (۲: ۱۷۵)

  (۷) وَأْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَیْهَا  لَا نَسْأَلُکَ رِزْقًا نَّحْنُ نَرْزُقُکَ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَىٰ ﴿طه: ١٣٢﴾

خانواده خود را به نماز فرمان ده؛ و بر انجام آن شکیبا باش! از تو روزی نمی‌خواهیم؛ (بلکه) ما به تو روزی می‌دهیم؛ و عاقبت نیک برای تقواست! (۲۰: ۱۳۲)

  (۸) إِن کَادَ لَیُضِلُّنَا عَنْ آلِهَتِنَا لَوْلَا أَن صَبَرْنَا عَلَیْهَا  وَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ... ﴿الفرقان: ٤٢﴾

اگر ما بر پرستش خدایانمان استقامت نمی‌کردیم، بیم آن می‌رفت که ما را گمراه سازد! امّا هنگامی که عذاب الهی را ببینند، بزودی می‌فهمند … (۲۵: ۴۲)

  (۹) یَا بُنَیَّ أَقِمِ الصَّلَاةَ وَأْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَانْهَ عَنِ الْمُنکَرِ وَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا أَصَابَکَ ... ﴿لقمان: ١٧﴾

پسرم! نماز را برپا دار، و امر به معروف و نهی از منکر کن، و در برابر مصایبی که به تو می‌رسد شکیبا باش که این از کارهای مهمّ است! (۳۱: ۱۷)

  (۱۰) الَّذِینَ إِذَا ذُکِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَالصَّابِرِینَ عَلَىٰ مَا أَصَابَهُمْ ... ﴿الحج: ٣٥﴾

همانها که چون نام خدا برده می‌شود، دلهایشان پر از خوف (پروردگار) می‌گردد؛ و شکیبایان در برابر مصیبتهایی که به آنان می‌رسد؛ … (۲۲: ۳۵)

  (۱۱) وَمَا لَنَا ... وَقَدْ هَدَانَا سُبُلَنَا  وَلَنَصْبِرَنَّ عَلَىٰ مَا آذَیْتُمُونَا... ﴿ابراهیم: ١٢﴾

و چرا بر خدا توکّل نکنیم، با اینکه ما را به راه‌های (سعادت) رهبری کرده است؟! و ما بطور مسلّم در برابر آزارهای شما صبر خواهیم  … (۱۴: ۱۲)

  (۱۲) فَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ ... ﴿طه: ١٣٠﴾

پس در برابر آنچه می‌گویند، صبر کن! و پیش از طلوع آفتاب، و قبل از غروب آن؛ تسبیح و حمد پروردگارت را بجا آور؛ … (۲۰: ۱۳۰)

  (۱۳) وَلَقَدْ کُذِّبَتْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِکَ فَصَبَرُوا عَلَىٰ مَا کُذِّبُوا ... ﴿الأنعام: ٣٤﴾

پیش از تو نیز پیامبرانی تکذیب شدند؛ و در برابر تکذیبها، صبر و استقامت کردند؛ …  (۶: ۳۴)

  (۱۴) وَإِذْ قُلْتُمْ یَا مُوسَىٰ لَن نَّصْبِرَ عَلَىٰ طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا ... ﴿البقرة: ٦١﴾

و (نیز به خاطر بیاورید) زمانی را که گفتید: «ای موسی! هرگز حاضر نیستیم به یک نوع غذا اکتفا کنیم! … (۲: ۶۱)

۱۴ مورد در ۱۴ آیه :: «بِآیَاتِی آیَاتِی آیَاتِیَ«

آیا ممکن است کلمات و عبارات در قرآن کریم از لحاظ تعداد تکرار خصوصًا تکرارهای خاص - مانند تکرارهای 12 و 14گانه آن، بدون علت و بدون اشاره به عترت (12 امام و 14 معصوم ص/س/ع ) آمده  باشند !؟

آیا دلایل روایی، حدیثی، عقلی، عرفی، منطقی، علمی و غیره در تایید و یا در رد آن علل وجود دارد !؟

ایاتی    ـ   ۱۴ مورد در ۱۴ آیه ::   «بِآیَاتِی آیَاتِی آیَاتِیَ«

1-     اذْهَبْ أَنتَ وَأَخُوکَ بِآیَاتِی وَلَا تَنِیَا فِی ذِکْرِی (20طه ٤٢)  

تو و برادرت معجزه‌هاى مرا [براى مردم‌] ببرید و در یادکردن من سستى مکنید.

2-     أَلَمْ تَکُنْ آیَاتِی تُتْلَىٰ عَلَیْکُمْ فَکُنتُم بِهَا تُکَذِّبُونَ (23المؤمنون ١٠٥) 

آیا آیات من بر شما خوانده نمى‌شد و [همواره‌] آن را مورد تکذیب قرار نمى‌دادید؟

3-     خُلِقَ الْإِنسَانُ مِنْ عَجَلٍ سَأُرِیکُمْ آیَاتِی فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ (21الأنبیاء ٣٧) 

انسان از شتاب آفریده شده است. به زودى آیاتم را به شما نشان مى‌دهم. پس [عذاب را] به شتاب از من مخواهید.

4- قَدْ کَانَتْ آیَاتِی تُتْلَىٰ عَلَیْکُمْ فَکُنتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِکُمْ تَنکِصُونَ (23المؤمنون ٦٦) 

 در حقیقت، آیات من بر شما خوانده مى‌شد و شما بودید که همواره به قهقرا مى‌رفتید.

5- ذَٰلِکَ جَزَاؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِمَا کَفَرُوا وَاتَّخَذُوا آیَاتِی وَرُسُلِی هُزُوًا (18الکهف ١٠٦) 

  این جهنم سزاى آنان است، چرا که کافر شدند و آیات من و پیامبرانم را به ریشخند گرفتند.

6- بَلَىٰ قَدْ جَاءَتْکَ آیَاتِی فَکَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَکْبَرْتَ وَکُنتَ مِنَ الْکَافِرِینَ (39الزمر ٥٩)

[به او گویند:] آرى، نشانه‌هاى من بر تو آمد و آنها را تکذیب کردى و تکبّر ورزیدى و از [جمله‌] کافران شدى.

7- حَتَّىٰ إِذَا جَاءُوا قَالَ أَکَذَّبْتُم بِآیَاتِی وَلَمْ تُحِیطُوا بِهَا عِلْمًا أَمَّاذَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ (27النمل ٨٤)

تا چون [همه کافران‌] بیایند، [خدا] مى‌فرماید: «آیا نشانه‌هاى مرا به دروغ گرفتید و حال آنکه از نظر علم، بدانها احاطه نداشتید؟ آیا [در طول حیات‌] چه مى‌کردید؟»

8- وَأَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا أَفَلَمْ تَکُنْ آیَاتِی تُتْلَىٰ عَلَیْکُمْ فَاسْتَکْبَرْتُمْ وَکُنتُمْ قَوْمًا مُّجْرِمِینَ (45الجاثیة ٣١)

و اما کسانى که کافر شدند [بدانها مى‌گویند:] «پس مگر آیات من بر شما خوانده نمى‌شد؟ و[لى‌] تکبر نمودید و مردمى بدکار بودید.»

9- وَآمِنُوا بِمَا أَنزَلْتُ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَکُمْ وَلَا تَکُونُوا أَوَّلَ کَافِرٍ بِهِ وَلَا تَشْتَرُوا بِآیَاتِی ثَمَنًا قَلِیلًا وَإِیَّایَ فَاتَّقُونِ (2البقرة ٤١)

و بدانچه نازل کرده‌ام -که مؤید همان چیزى است که با شماست- ایمان آرید؛ و نخستین منکر آن نباشید، و آیات مرا به بهایى ناچیز نفروشید، و تنها از من پروا کنید.

10- یَا بَنِی آدَمَ إِمَّا یَأْتِیَنَّکُمْ رُسُلٌ مِّنکُمْ یَقُصُّونَ عَلَیْکُمْ آیَاتِی فَمَنِ اتَّقَىٰ وَأَصْلَحَ فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ (7الأعراف ٣٥)

اى فرزندان آدم، چون پیامبرانى از خودتان براى شما بیایند و آیات مرا بر شما بخوانند، پس هر کس به پرهیزگارى و صلاح گراید، نه بیمى بر آنان خواهد بود و نه اندوهگین مى شوند.

11- وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِینَ إِلَّا مُبَشِّرِینَ وَمُنذِرِینَ وَیُجَادِلُ الَّذِینَ کَفَرُوا بِالْبَاطِلِ لِیُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ وَاتَّخَذُوا آیَاتِی وَمَا أُنذِرُوا هُزُوًا (18الکهف ٥٦)  ::  و پیامبران [خود] را جز بشارت‌دهنده و بیم‌رسان گسیل نمى‌داریم، و کسانى که کافر شده‌اند، به باطل مجادله مى‌کنند تا به وسیله آن، حق را پایمال گردانند، و نشانه‌هاى من و آنچه را [بدان‌] بیم داده شده‌اند به ریشخند گرفتند.

12- یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ أَلَمْ یَأْتِکُمْ رُسُلٌ مِّنکُمْ یَقُصُّونَ عَلَیْکُمْ آیَاتِی وَیُنذِرُونَکُمْ لِقَاءَ یَوْمِکُمْ هَٰذَا قَالُوا شَهِدْنَا عَلَىٰ أَنفُسِنَا وَغَرَّتْهُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا وَشَهِدُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ کَانُوا کَافِرِینَ (6الأنعام ١٣٠)  ::  اى گروه جن و انس، آیا از میان شما فرستادگانى براى شما نیامدند که آیات مرا بر شما بخوانند و از دیدار این روزتان به شما هشدار دهند؟ گفتند: «ما به زیان خود گواهى دهیم.» [که آرى، آمدند] و زندگى دنیا فریبشان داد، و بر ضد خود گواهى دادند که آنان کافر بوده‌اند.

13- سَأَصْرِفُ عَنْ آیَاتِیَ الَّذِینَ یَتَکَبَّرُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَإِن یَرَوْا کُلَّ آیَةٍ لَّا یُؤْمِنُوا بِهَا وَإِن یَرَوْا سَبِیلَ الرُّشْدِ لَا یَتَّخِذُوهُ سَبِیلًا وَإِن یَرَوْا سَبِیلَ الْغَیِّ یَتَّخِذُوهُ سَبِیلًا ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمْ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا وَکَانُوا عَنْهَا غَافِلِینَ (7الأعراف ١٤٦)  ::  به زودى کسانى را که در زمین، بناحق تکبّر مى‌ورزند، از آیاتم رویگردان سازم [به طورى که‌] اگر هر نشانه‌اى را [از قدرت من‌] بنگرند، بدان ایمان نیاورند، و اگر راه صواب را ببینند آن را برنگزینند، و اگر راه گمراهى را ببینند آن را راه خود قرار دهند. این بدان سبب است که آنان آیات ما را دروغ انگاشته و غفلت ورزیدند.

14- إِنَّا أَنزَلْنَا التَّوْرَاةَ فِیهَا هُدًى وَنُورٌ یَحْکُمُ بِهَا النَّبِیُّونَ الَّذِینَ أَسْلَمُوا لِلَّذِینَ هَادُوا وَالرَّبَّانِیُّونَ وَالْأَحْبَارُ بِمَا اسْتُحْفِظُوا مِن کِتَابِ اللَّهِ وَکَانُوا عَلَیْهِ شُهَدَاءَ فَلَا تَخْشَوُا النَّاسَ وَاخْشَوْنِ وَلَا تَشْتَرُوا بِآیَاتِی ثَمَنًا قَلِیلًا وَمَن لَّمْ یَحْکُم بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الْکَافِرُونَ (5المائدة ٤٤)  ::  ما تورات را که در آن رهنمود و روشنایى بود نازل کردیم. پیامبرانى که تسلیم [فرمان خدا] بودند، به موجب آن براى یهود داورى مى‌کردند؛ و [همچنین‌] الهیّون و دانشمندان به سبب آنچه از کتاب خدا به آنان سپرده شده و بر آن گواه بودند. پس، از مردم نترسید و از من بترسید، و آیات مرا به بهاى ناچیزى مفروشید؛ و کسانى که به موجب آنچه خدا نازل کرده داورى نکرده‌اند، آنان خود کافرانند.This document is printed with Zekr 1.1.0 (http://zekr.org).

-------------------------------

آیا میدانید و باور میکنید و لذت می برید و ... که تمامی موارد فوق و صدها و حتی هزاران مورد دیگر فقط 14 بار تکرار شده اند !!!؟؟؟ لطفًا و حتمًا خودتان در آدرسهای ذیل جزییات بیشتر را تحقیق نمایید تا به مرحله یقین برسید، ان شاء الله.

"؟فی کتاب" ـ ۱۴ مورد در ۱۴ آیه

«فِی کِتَابٍ / فِی کِتَابِ / فِی کِتَابٍ  / فِی کِتَابٍ ۚ«  ::

    نتیجه جستجو ::   "؟فی کتاب"    ـ   ۱۴ مورد در ۱۴ آیه

 1- فِی کِتَابٍ مَّکْنُونٍ (56الواقعة ٧٨)   ::  در کتابى نهفته، 

  2- قَالَ عِلْمُهَا عِندَ رَبِّی فِی کِتَابٍ لَّا یَضِلُّ رَبِّی وَلَا یَنسَى (20طه ٥٢) 

 گفت: «علم آن، در کتابى نزد پروردگار من است. پروردگارم نه خطا مى‌کند و نه فراموش مى‌نماید.»

3- وَمَا مِنْ غَائِبَةٍ فِی السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِلَّا فِی کِتَابٍ مُّبِینٍ (27النمل ٧٥)   و هیچ پنهانى در آسمان و زمین نیست، مگر اینکه در کتابى روشن [درج‌] است.

4- أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّ ذَٰلِکَ فِی کِتَابٍ إِنَّ ذَٰلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ (22الحج ٧٠)

 آیا ندانسته‌اى که خداوند آنچه را در آسمان و زمین است مى‌داند؟ اینها [همه‌] در کتابى [مندرج‌] است. قطعاً این بر خدا آسان است.

5- وَمَا مِن دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا وَیَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا کُلٌّ فِی کِتَابٍ مُّبِینٍ (11هود ٦)

و هیچ جنبنده‌اى در زمین نیست مگر [اینکه‌] روزیش بر عهده خداست، و [او] قرارگاه و محل مُردنش را مى‌داند. همه [اینها] در کتابى روشن [ثبت‌] است.

6- مَا أَصَابَ مِن مُّصِیبَةٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی أَنفُسِکُمْ إِلَّا فِی کِتَابٍ مِّن قَبْلِ أَن نَّبْرَأَهَا إِنَّ ذَٰلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ (57الحدید ٢٢)

هیچ مصیبتى نه در زمین و نه در نفسهاى شما [= به شما] نرسد، مگر آنکه پیش از آنکه آن را پدید آوریم، در کتابى است. این [کار] بر خدا آسان است.

7- وَقَالَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَالْإِیمَانَ لَقَدْ لَبِثْتُمْ فِی کِتَابِ اللَّهِ إِلَىٰ یَوْمِ الْبَعْثِ فَهَٰذَا یَوْمُ الْبَعْثِ وَلَٰکِنَّکُمْ کُنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (30الروم ٥٦)

و[لى‌] کسانى که دانش و ایمان یافته‌اند، مى‌گویند: «قطعاً شما [به موجب آنچه‌] در کتاب خدا[ست‌] تا روز رستاخیز مانده‌اید، و این، روز رستاخیز است ولى شما خودتان نمى‌دانستید.»

8- وَالَّذِینَ آمَنُوا مِن بَعْدُ وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا مَعَکُمْ فَأُولَٰئِکَ مِنکُمْ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَىٰ بِبَعْضٍ فِی کِتَابِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ (8الأنفال ٧٥)  و کسانى که بعداً ایمان آورده و هجرت نموده و همراه شما جهاد کرده‌اند،

 اینان از زمره شمایند، و خویشاوندان نسبت به یکدیگر [از دیگران‌] در کتاب خدا سزاوارترند. آرى، خدا به هر چیزى داناست.

9- وَعِندَهُ مَفَاتِحُ الْغَیْبِ لَا یَعْلَمُهَا إِلَّا هُوَ وَیَعْلَمُ مَا فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَا تَسْقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلَّا یَعْلَمُهَا وَلَا حَبَّةٍ فِی ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ

وَلَا رَطْبٍ وَلَا یَابِسٍ إِلَّا فِی کِتَابٍ مُّبِینٍ (6الأنعام ٥٩)  و کلیدهاى غیب، تنها نزد اوست. جز او [کسى‌] آن را نمى‌داند، و آنچه در خشکى و دریاست مى‌داند، و هیچ برگى فرو نمى‌افتد مگر [اینکه‌] آن را مى‌داند،  و هیچ دانه‌اى در تاریکیهاى زمین، و هیچ تر و خشکى نیست مگر اینکه در کتابى روشن [ثبت ]است.

10- وَاللَّهُ خَلَقَکُم مِّن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ جَعَلَکُمْ أَزْوَاجًا وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنثَىٰ وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ

وَمَا یُعَمَّرُ مِن مُّعَمَّرٍ وَلَا یُنقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا فِی کِتَابٍ  إِنَّ ذَٰلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ (35فاطر ١١)

و خدا[ست که‌] شما را از خاکى آفرید، سپس از نطفه‌اى، آنگاه شما را جفت جفت گردانید، و هیچ مادینه‌اى بار نمى‌گیرد و بار نمى‌نهد مگر به علم او.

 و هیچ سالخورده‌اى عمر دراز نمى‌یابد و از عمرش کاسته نمى‌شود، مگر آنکه در کتابى [مندرج ]است. در حقیقت، این [کار] بر خدا آسان است!

11- وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَا تَأْتِینَا السَّاعَةُ قُلْ بَلَىٰ وَرَبِّی لَتَأْتِیَنَّکُمْ عَالِمِ الْغَیْبِ لَا یَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَلَا فِی الْأَرْضِ

وَلَا أَصْغَرُ مِن ذَٰلِکَ وَلَا أَکْبَرُ إِلَّا فِی کِتَابٍ مُّبِینٍ (34سبإ ٣)  و کسانى که کافر شدند، گفتند: «رستاخیز براى ما نخواهد آمد.» بگو: «چرا، سوگند به پروردگارم که حتماً براى شما خواهد آمد. [همان‌] داناى نهان‌[ها] که هموزن ذره‌اى،  نه در آسمانها و نه در زمین، از وى پوشیده نیست، و نه کوچکتر از آن و نه بزرگتر از آن است مگر اینکه در کتابى روشن [درج شده‌] است.»

12- النَّبِیُّ أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَىٰ بِبَعْضٍ فِی کِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُهَاجِرِینَ

 إِلَّا أَن تَفْعَلُوا إِلَىٰ أَوْلِیَائِکُم مَّعْرُوفًا کَانَ ذَٰلِکَ فِی الْکِتَابِ مَسْطُورًا (33الأحزاب ٦)

پیامبر به مؤمنان از خودشان سزاوارتر [و نزدیکتر] است و همسرانش مادران ایشانند، و خویشاوندان [طبق‌] کتاب خدا، بعضى [نسبت‌] به بعضى اولویت دارند

[و] بر مؤمنان و مهاجران [مقدّمند]، مگر آنکه بخواهید به دوستان [مؤمن‌] خود [وصیت یا ]احسانى کنید، و این در کتاب [خدا] نگاشته شده است.

13- وَمَا تَکُونُ فِی شَأْنٍ وَمَا تَتْلُو مِنْهُ مِن قُرْآنٍ وَلَا تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلَّا کُنَّا عَلَیْکُمْ شُهُودًا إِذْ تُفِیضُونَ فِیهِ

وَمَا یَعْزُبُ عَن رَّبِّکَ مِن مِّثْقَالِ ذَرَّةٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی السَّمَاءِ وَلَا أَصْغَرَ مِن ذَٰلِکَ وَلَا أَکْبَرَ إِلَّا فِی کِتَابٍ مُّبِینٍ (10یونس ٦١)

و در هیچ کارى نباشى و از سوى او [=خدا] هیچ [آیه‌اى‌] از قرآن نخوانى و هیچ کارى نکنید، مگر اینکه ما بر شما گواه باشیم آنگاه که بدان مبادرت مى‌ورزید.

و هم‌وزن ذرّه‌اى، نه در زمین و نه در آسمان از پروردگار تو پنهان نیست، و نه کوچکتر و نه بزرگتر از آن چیزى نیست، مگر اینکه در کتابى روشن [درج شده‌] است.

14- إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِندَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِی کِتَابِ اللَّهِ یَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذَٰلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ فَلَا تَظْلِمُوا فِیهِنَّ أَنفُسَکُمْ  وَقَاتِلُوا الْمُشْرِکِینَ کَافَّةً کَمَا یُقَاتِلُونَکُمْ کَافَّةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ (9التوبة  ٣٦) در حقیقت، شماره ماه‌ها نزد خدا، از روزى که آسمانها و زمین را آفریده، در کتاب [علم‌] خدا، دوازده ماه است؛ از این [دوازده ماه‌]، چهار ماه، [ماهِ‌] حرام است. این است آیین استوار، پس در این [چهار ماه ]بر خود ستم مکنید، و همگى با مشرکان بجنگید، چنانکه آنان همگى با شما مى‌جنگند، و بدانید که خدا با پرهیزگاران است.This document is printed with Zekr 1.1.0 (http://zekr.org).

گفتش: قربی یعنی چی !؟ در قرآن چند نفرند !؟

گفتش:  قربی یعنی چی !؟  در قرآن چند نفرند  !؟

گفت: اولو القربی !؟ اولی القربی !؟ ...

... ذی القربی !؟ ذا القربی !؟ ذوی القربی !؟

بابا معلوم دیگه !؟

همون 14 معصوم ص/س/ع هستند و بس !!!

اینا رو فهمیدیم !؟

حالا باید عمل خالص را صبورانه با توکل و رضایت ادامه دهیم !

تا به مقام فنا برسیم !

راستی !

و تبلیغ و اشاعه حق و حقیقت رو فراموش نکنیم !

ان شاء الله.

نتیجهٔ جستجو برای «"اول* القربی" | "*ذ* *قربی"»:  ۱۴ مورد در ۱۳ آیه یافت شد. 

 جزئیات جستجو

 ترجمه 

  (۱) وَآتِ ذَا الْقُرْبَىٰ حَقَّهُ وَالْمِسْکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِیرًا ﴿الإسراء: ٢٦﴾   

و حقّ نزدیکان را بپرداز، و (همچنین حق) مستمند و وامانده در راه را! و هرگز اسراف و تبذیر مکن، (۱۷: ۲۶)

  (۲) وَإِذَا حَضَرَ الْقِسْمَةَ أُولُو الْقُرْبَىٰ وَالْیَتَامَىٰ وَالْمَسَاکِینُ فَارْزُقُوهُم مِّنْهُ وَقُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَّعْرُوفًا ﴿النساء: ٨﴾   

و اگر بهنگام تقسیم (ارث)، خویشاوندان (و طبقه‌ای که ارث نمی‌برند) و یتیمان و مستمندان، حضور داشته باشند، چیزی از آن اموال را به آنها بدهید! و با آنان به طور شایسته سخن بگویید! (۴: ۸)